Częstochowa: Raków RKS świętuje 90. urodziny

- To jest tak naprawdę historia miasta - podkreśla prokurator Romuald Basiński, rzecznik Prokuratory Okręgowej w Częstochowie, którego ojciec był zawodnikiem i trenerem Rakowa.

- Stadion oprócz oglądania meczów był dla mieszkańców dzielnicy Raków i reszty miasta miejscem spotkań towarzyskich. Na miejscu obecnych kortów tenisowych zimą organizowano np. ślizgawkę.

Dla częstochowian klub Racovia (tak na początku istnienia brzmiała jego nazwa) w trudnych latach wojennych i powojennych był też miejscem, gdzie wychowywano młodzież.

- Tam oprócz nauki gry w piłkę nożną można było uczyć się patriotyzmu - mówią dzisiaj ci, którzy jako dzieci dorastali w tamtych czasach przy Rakowie.

Raków Częstochowa to nie tylko piłka nożna. Do lat 90. XX w. funkcjonowały tu sekcje szachów, lekkoatletyki czy siatkówki. Na stadionie przy ul. Limanowskiego odbywały się imprezy wielkiej rangi, w tym meta etapu Wyścigu Pokoju. Wtedy na Rakowie były tłumy.

- Kulminacją dobrych czasów Rakowa były lata 90. XX wieku, kiedy Raków walczył w Ekstraklasie - wspomina Iwo Mandrysz, znawca historii klubu.

Na jubileusz na mecz z Rakowem do Częstochowy 1 września przyjedzie mistrz Polski, Wisła Kraków. Co ciekawe, kiedy częstochowski zespół w 1994 roku awansował do Ekstraklasy, "wiślacy" się z nią żegnali.

W tym roku po latach ciężkich czasów dla Rakowa, obecnie drugoligowca, pojawiło się światełko w tunelu. Prezes Krzysztof Kołaczyk, trener Jerzy Brzęczek i wychowanek Rakowa, Kuba Błasz-czykowski dwa lata starali się wyprowadzić upadający klub na prostą.

Wydaje się, że w roku jubileuszu ta sztuka się im udała. Wizja bankructwa i likwidacji zniknęła.

Czym jest dla mnie Raków?

Jerzy Brzęczek, trener Rakowa, były reprezentant Polski
Raków jest klubem, dzięki któremu zacząłem grać w poważną piłkę. Spędziłem tu jako piłkarz sześć lat. Po zakończeniu kariery wróciłem do miasta i do klubu żeby spełnić nasze
marzenia o profesjonalnej drużynie grającej w
Ekstraklasie. Do tego dążymy.

Iwo Mandrysz, znawca historii Rakowa
Dla mnie, człowieka pochodzącego ze Śląska, Raków był trochę abstrakcją. Kibicowałem ROW-owi Rybnik czy Górnikowi Zabrze. Kiedy jednak związałem się z Częstochową miłość do Rakowa przyszła szybko. Pojawiłem się na stadionie trochę przypadkiem, kiedy poproszono mnie o "spikerkę" i połknąłem bakcyla.

Tomasz Stala, stowarzyszenie kibiców "Wieczny Raków"
Raków jest dla mnie sposobem na życie i pasją. Jest łzami i nerwami mojej żony, która chce spędzić ze mną wolną sobotę, a ja z przyjaciółmi wyjeżdżam wtedy na mecz dopingować naszą drużynę. Raków jest ekscytacją kiedy śpiewamy prostą pieśń "Medaliki" na stadionie. Raków jest wszystkim.

Romuald Basiński, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Częstochowie
Na stadionie Rakowa jako dziecko spędzałem więcej czasu niż w rodzinnym domu. Tam dorastałem. Mój tata był piłkarzem i trenerem, a dziadek działaczem klubu, kiedy ten jeszcze nazywał się Racovia. To historia mojego życia. Cieszę się, że Raków przetrwał dzięki roztropnym ludziom.