Częstochowa. Ogromne wieńce dożynkowe na Jasnogórskich Dożynkach 2023. Zobaczcie te dzieła sztuki!

Pod hasłem „Do Maryi Matki Kościoła” na Jasnej Górze trwa ogólnopolskie święto dziękczynienia za plony. Podczas Sumy na jasnogórskim szczycie rolnicy zaprezentowali przywiezione ze sobą wieńce dożynkowe i dary ołtarza złożone z tegorocznych płodów rolnych.

Zobacz te piękne wieńce ZDJĘCIA

Piękne konstrukcje wieńców dożynkowych przepełnione są symbolami. Wiele z nich w tym roku odsyła do objawień fatimskich i prośby Maryi o modlitwę różańcową o pokój, są Hostie w monstrancji, wiele symboli Polski, jak godło z orłem. Jest też ruchoma korona dożynkowa, a także wieniec w kształcie Matki Boskiej z dzieciątkiem.

Misternie wykonane wieńce, to często dzieła sztuki wykonane z ziaren, owoców. Ale są też kompozycje z figurami Matki Boskiej, Jezusa, wykonane z innych materiałów.

Przypomnijmy, że pierwsze centralne dożynki w Polsce odbyły się 28 sierpnia 1927 r. w Spale pod patronatem prezydenta RP Ignacego Mościckiego. W roku 1982 r. odbyły pierwsze dożynki jasnogórskie. Dożynki należą do najważniejszych świąt na wsi, podczas których obchodzi się uroczyste zakończenie żniw. Tradycje związane ze ścinaniem ostatnich kłosów zbóż, znane były w Polsce już w XVI w.

Tradycyjny wieniec dożynkowy jest podstawowym atrybutem święta plonów na polskiej wsi. Gminy, powiaty, województwa podczas święta plonów organizują konkursy wieńców. Czasem robią je koła gospodyń wiejskich, innym razem nieformalna grupa mieszkańców wsi. Praca zaczyna się od zbierania złotych kłosów i przygotowania stelaża.

Najczęściej wieńce wito, wplatając w nie kłosy z „równianki” oraz garście zżętych, niemłóconych zbóż:

• żyta,
• pszenicy,
• jęczmienia,
• owsa.

Ubogacano je owocami i warzywami, czyli wszystkim, czym obrodziła ziemia, przystrajano wstążkami i kwiatami polnymi (w Radomskim były to: astry, barwinek, róże polne, goździki, kwiat ślazu gęsiego, nagietki, kurzyślad). Wieńce żniwne zwykle miały kształt korony węgierskiej. Składały się z tzw. obrączki, czyli warkocza zrobionego ze zboża o średnicy grubości cala (splot sam bez kłosek) oraz dwóch przymocowanych do niej warkoczy wygiętych kabłąkowo. Miejsce ich krzyżowania się przewiązane było jedwabnymi wstążkami, najczęściej barwy białej, żółtej, czerwonej i szafirowej.