Tradycyjny wieniec dożynkowy jest podstawowym atrybutem święta plonów na polskiej wsi. Gminy, powiaty, województwa podczas święta plonów organizują konkursy wieńców. Czasem robią je koła gospodyń wiejskich, innym razem nieformalna grupa mieszkańców wsi. Praca zaczyna się od zbierania złotych kłosów i przygotowania stelaża.
Najczęściej wieńce wito, wplatając w nie kłosy z „równianki” oraz garście zżętych, niemłóconych zbóż:
- żyta,
- pszenicy,
- jęczmienia,
- owsa.
Ubogacano je owocami i warzywami, czyli wszystkim, czym obrodziła ziemia, przystrajano wstążkami i kwiatami polnymi (w Radomskim były to: astry, barwinek, róże polne, goździki, kwiat ślazu gęsiego, nagietki, kurzyślad). Wieńce żniwne zwykle miały kształt korony węgierskiej. Składały się z tzw. obrączki, czyli warkocza zrobionego ze zboża o średnicy grubości cala (splot sam bez kłosek) oraz dwóch przymocowanych do niej warkoczy wygiętych kabłąkowo. Miejsce ich krzyżowania się przewiązane było jedwabnymi wstążkami, najczęściej barwy białej, żółtej, czerwonej i szafirowej.
Wspaniałe wieńce-korony zaprezentowano podczas tegorocznych Dożynek Województwa Śląskiego w Rudniku Wielkim w powiecie częstochowskim.
CBŚP na Pomorzu zlikwidowało ogromną fabrykę „kryształu”
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
