Malarka z Rudnik

Alfonsa Kanigowska urodziła się 13 sierpnia 1858 r. na Mazowszu w rodzinie ziemiańskiej. W Suleżyrzu stał drewniany zabytkowy dworek jej przodków. Jednak na krótko przed wybuchem powstania styczniowego jej ojciec, Włodzimierz Kanigowski przeniósł się do Rudnik pod Częstochową i zbudował tutaj zakład wapienny.

Edukacja
Alfonsa od dzieciństwa związana była z Warszawą. Tu także pobierała naukę w przywatnej szkole malarstwa i sztuki stosowanej założonej przez Bronisławę Poświkową, matkę wielkiej polskiej aktorki modernistycznej, Ireny Solskiej.

W szkole uczył także Kazimierz alchomowicz, malarz romantyczny i uczestnik postania styczniowego. Wywarł on duży wpływ na twórrczość swojej uczennicy. Zresztą przyjaźnili się przez wiele lat i wspólnie wystawiali swoje obrazy. Alfonsa wyjechała do Paryża dla dalszych studiów artystycznych, tam zetknęła się z impresjonizmem, który wywarł na nią spory wpływ i sprawił, że odmieniła, rozjaśniła swoją paletę.

Malarka wiele podróżowała po Szwajcarii i Włoszech, odwiedzała wybrzeże Adriatyku, Ukrainę.
Po powrocie do kraju Alfonsa utrzymywała przyjaźnie z wieloma artystami polskimi, aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym. Często i z sukcesami wystawiała swoje prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Salonie Krywułta i w krakowskim Pałacu Sztuki, we Lwowie i w Paryżu. Od roku 1890 dzieliła miejsce stałego pobytu między Zakopane i Warszawę.

Rudniki
Po wybuchu I wojny światowej artystka już na stałe przeniosła się do Rudnik i zamieszkała w domu odziedziczonym po swoim ojcu.

Po wojnie zaczęła uczestniczyć w życiu artystycznym Częstochowy. Między innymi w kwietniu 1918 roku wystawiała swoje prace w miejskiej bibliotece. W okresie międzywojennym malarka często wyjeżdżała w polskie góry i nad polskie morze. Świadectwem tego są prace z lat dwudziestych. Cieszyła się uznaniem, jej obrazy były w licznych kolekcjach, także w zbiorach Zachęty.

Alfonsa Kanigowska zmarła w rudnikach 22 listopada 1948 roku.

Artystka uprawiała przede wszystkim malarstwo olejne i pastelowe, a także rysunek kredką. Wykonywała miniatury na kości słoniowej i zajmowała się sztuką stosowaną. Pod wpływem Alchimowicza zaczęła malować na porcelanie i fajansie. Projektowała także i sama tkała gobeliny. Ilustrowała utwory literackie.

Głównymi tematami malarstwa Kanigowskiej były martwe natury, portrety, sceny rodzajowe i pejzaże. Wśród 18 obrazów częstochowskiej kolekcji aż 13 to pejzaże z różnych okresów jej twórczości. Dwa obrazy z wczesnego okresu przedstawiają „Damę z parasolką” i „Malarkę”. Przed 1890 powstały płótna „Siedzący chłopiec” i „Popiersie kobiety”. Obraz „Popiersie dziewczyn” jest nieznacznie młodszy. Częstochowski zestaw prac Kanigowskiej jest w tej chwili znaczący, bo w innych kolekcjach zachowała się po kilka jej obrazów. Wciąż jednak pojawiają się na aukcjach sztuki, także na aukcjach internetowych i znajdują chętnych nabywców, głównie za sprawą wysokiego poziomu artystycznego.
Obrazy Alfonsy Kanigowskiej możemy oglądać w Pawilonie Wystawienniczym Muzeum Częstochowskiego w Parku im. S. Staszica.