Kwesta na częstochowskich cmentarzach

Z dotychczas zebranych środków odrestaurowano już między innymi zabytkowe nagrobki na cmentarzu Kule: Jana i Rozalii Górskich z ok. 1910 roku, Agnieszki Mazalewskiej z 1913 roku, rodziny Maszkich z ok. 1890 roku. rodziny Gryczmańskich z drugiej połowy XIX wieku, Jerzego Kienitza z 1917 roku (niewiele o nim wiadomo, pomimo poszukiwań nie udało się odnaleźć aktu zgonu), Elizabeth Proumen z 1909 roku (Figura anioła siedzącego. To grób 8-letniej córki Henryka Proumen, Francuza, majstra z włókienniczej fabryki "Czę-stochowianka".
Nagrobek znajduje się w dawnej kwaterze francuskiej członków osiadłej w Częstochowie kolonii francuskiej, na cmentarzu św. Rocha: Stanisławy Milewskiej z 1923 roku (przy kościele), Cecylii Zawady z 1918 roku, Stanisława Policińskiego z 1906 roku, z rzeźbą Matki Bożej, Hugo Szpigla z ok. 1904r., obelisk z rzeźbą głowy Chrystusa, rodziny Mężnickich z 1871 roku (z tej rodziny wywodzi się wybitna częstochowianka - poetka, pisarka i tłumaczka - Ludmiła Marjańska), Urbana i Konstancji z Toloczków Mączyńskich z 1841 roku; najstarszy nagrobek na cmentarzu (przy kościele).
Częstochowskie nekropolie są w dużo lepszej sytuacji od małych, lokalnych cmentarzy, na których opuszczone groby szybko zarastają roślinami, po kilku latach ulegają zaś likwidacji.
Tylko w parafialnych kancelariach - bo niemal w każdym przypadku cmentarze podlegają miejscowym parafiom rzymskokatolickim - można odszukać po latach miejsce, gdzie pochowano kogoś z naszych bliskich.
W przypadku częstochowskich cmentarzy Kule i św. Rocha iście benedyktyńska praca historyka, dr. Juliusza Sętowskiego, przynosi rezultaty w postaci kolejnych wydań słowników biograficznych zasłużonych dla miasta ludzi, których doczesne szczątki tam właśnie złożono.